De beroemdste mythe over het ontstaan van de schilderkunst is waarschijnlijk die van Plinius de Oudere, die in zijn Geschiedenis van de natuur in 74 na Christus het verhaal vertelt van de ‘dochter van Butades’. Zij tekende met houtskool de schaduw van haar minnaar op de muur van haar huis voordat hij vertrok voor een lange reis, om zijn silhouet vast te leggen en zo een illusie van eeuwige aanwezigheid te creëren. Deze vrouw, van wie Plinius de naam niet noemt, zou de eerste vrouwelijke schilder in de geschiedenis zijn. Kora van Sicyon, haar werkelijke naam, gebruikte het schilderen als tegengif voor verdwijning en vond een kunst uit waarvan de noodzakelijkheid tegenwoordig nog steeds voelbaar is. Aan deze vrouw danken we de uitvinding van de afbeelding, de vorm die we geven aan de onmogelijkheid om te vergeten. Zo heeft Kora van Sicyon het mogelijk gemaakt om ultieme aandacht, een laatste licht te schenken aan een beeld voordat het verdwijnt, het beroemde ‘feeling of light’ waarvan de dichter Etel Adnan spreekt. Alle kunstenaars, historisch en hedendaags, die de Almine Rech-galerij voor deze tentoonstelling heeft verzameld en uitgenodigd, hebben een gemeenschappelijk kenmerk: ze hebben hun bestaan gewijd aan het bijzondere licht dat uit een werk vloeit. Het licht dat ons soms in staat stelt om ons andere werelden, ruimtes en landschappen voor te stellen die vrijer, vreemder, dubbelzinniger, gedurfder en vloeibaarder zijn dan die we al kennen. Plaatsen waar mensen en niet-mensen elkaar ontmoeten om nieuwe verhalen te smeden en andere relaties op te bouwen. Het licht dat soms schijnt op de meest kwetsbaren, de meest vergetenen, de minst erkenden, zodat ze eindelijk uit de schaduw kunnen treden. Een licht dat blijft hangen op de taferelen van de hedendaagse maatschappij, op wat we worden wanneer het gedragingen als consumptie, productie en verzameling tot het goddelijke verheft. Andere stralen richten zich op het vrouwelijk lichaam en wat ermee wordt gedaan, van een hypergeseksualiseerde uitbeelding tot een mogelijke bevrijding van archetypen, ter ondersteuning van het beeld van een krachtige vrouw die eigenaar van haar lichaam is. De vrouwelijke schoonheid krijgt hier de vrijheid om afstandelijk, onverschillig, ongewoon en subversief te zijn, en soms komt deze bevrijding ook tot uiting in een zelfportret. Veel werken kiezen humor als emancipatoir terrein, waar de lach, het groteske, de karikatuur of het monsterlijke de kaders van onze waarnemingen transformeren. De onschuld, een onderwerp dat zich in de geschiedenis van de kunst met name heeft geuit via het motief van het stilleven, wordt hier aangehaald om er nieuwe eigenschappen aan te verlenen. Zo wordt eer betoond aan de macht van de wezens die ons dagelijks leven bevolken, hun delicate en vaak onopgemerkte aanwezigheid. Tot slot komt het voor dat dit licht stilstaat bij een nog onbekende taal, bij achtergelaten sporen waarvan de geschiedenis nog niet is ontcijferd. Alsof onze tekens en talen niet overtuigend genoeg zijn om de oneindige subtiliteit van de waarnemingen en emoties van de levenden tot uiting te brengen. De tentoonstelling Feeling of light belicht een zekere staat van onze wereld, die voortdurend wordt vernieuwd door de energie van de vrouwen waaruit ze bestaat, sinds Kora van Sicyon deze begon te verlichten.
- Rebecca Lamarche-Vadel, curator and writer