Matthieu Ronsse Exchange Pieces

Berlin, a man with sly eyes, sweat pants and a shirt, upright collar,
chuckle face, the corners of his mouth in a restrained smiling cramp.
It was pleasant, though. A week in company with these golden claws.

an extra asset never takes a long time coming,
the slight let-down afterwards brings a lump in the throat.
Then the idea that fear should be tempered.
With a rugged whip and a little colour...
like a brewer once told me.

A loud ha-ha drives the demons crazy.
I keep an eye on that guy... he feeds me, and I talk the dead moments to a close.
What am I doing here otherwise.
A nice guy.

The carcass of a pet in a plastic bag neatly trimmed in gold
on the saddle of a fitness device of a hedonistic old man
whose desire to lose weight ages like rust.
On the wheel, a little bear.
The prize-winner of a ball game in the Baroness’s garage.

And then another sip of beer.
Not such a good beer... bad even, since we save the good for friends and family.
And we fraternize with the unruly foreigners.
Poisoned by the same stuff, we jabber the night into the morning.

Berlin, un homme aux yeux sournois, en training et chemise, le col redressé,
un petit sourire en coin crispé sur un rire étouffé. C’était bien agréable.
Une semaine en compagnie de cette clique aux pinces d’or.

le petit plus ne se fait jamais attendre longtemps,
une légère descente se charge de la boule dans la gorge.
Puis l’idée que l’angoisse doit être amadouée.
Avec un robuste coup de fouet et un peu de couleur…
me disait un brasseur sur le ton de la confidence.

Un haha tonitruant chasse les démons dans les rideaux.
Je tiens le bonhomme à l’oeil… il me nourrit, je colmate les temps morts avec quelques mots.
Que faire ici, sinon.
Un hôte de qualité.

La carcasse d’un animal de compagnie dans un sac de plastique soigneusement doré sur la selle d’un vélo d’entraînement d’un vieillard lubrique dont le désir de maigrir s’étiole comme la rouille.
Sur le guidon, un petit ours. Le trophée d’un jeu de balle dans le garage de la baronne.

Et encore une autre gorgée de bière.
Pas une très bonne bière… mauvaise même, car les bonnes, on les garde pour les amis et la famille.
Et avec les étrangers récalcitrants, on fraternise.
Empoisonnés par la même substance, nous badinons toute la nuit jusqu’à l’aube.

Berlijn, een man met geniepige ogen, training broek en toch een hemd, kraag rechtop,
meesmuiltje, de hoeken van zijn mond in een ingehouden lachkramp. Gezellig was het wel.
N week in dit gezelschap met gulden scharen. 

een extra pluspunt laat nooit lang op zich wachten, een lichte domper erna zorgt voor een krop in de keel. Dan de gedachte dat angst dient getempt te worden.
Met een ruige zweep en wat kleur... zoals een brouwer me toevertrouwde.

Een luide haha jaagt de demonen in de gordijnen.
Ik hou die kerel in de gaten... hij voed mij, en ik praat de dode momenten dicht.
Wat doe ik hier anders.
N fijne gast.

N karkas van een huisdier in een plastiek zak netjes gegarneerd met goud op het zadel van een fitnesstoestel van een hedonistische grijsaard wiens wens te vermageren veroudert met het roest. Op het stuur n beertje.
Een prijsbeest van een balspelletje in de garage van de barones.

En dan nog een slok bier.
Niet zo’n goed bier... slecht zelfs, want de goede sparen we voor vrienden en familie.
En wij verbroederen met de weerspannige vreemdelingen.
Vergiftig door hetzelfde goedje zwanzen we de nacht naar de morgen.