Katja Strunz Tick-Tock, Crick-Clock

“If times were not falling and folding over each other.” [1]

The Almine Rech Gallery is pleased to announce the first solo exhibition by Katja Strunz in Brussels.

The works of Katja Strunz bear the traces of lived experience, of a past that manifests itself through the use of recycled materials. In some of her pieces she combines these old elements with new designed, industrial or handmade elements. She calls this group of works "constructed fragments". Fed by her own archaeology of modernity, her work constructs itself in the present, by proposing a temporality in which future, present and past draw heavily on one another.

“The origin stands in the flow of becoming,”[2] claimed Walter Benjamin. In this sense, her entire work seeks the present of what is already past.

When displaying her works for an exhibition, nothing is left to chance: by establishing slight nuances of times and spaces, Strunz’s sculptures interact and seem to capture a moment. A moment taken from an endless progression of a movement, maybe from the ticking of a clock, as the title of the exhibition “Tick-Tock, Crick-Clock” indicates.

The core of the show is a large-scale, handmade wooden clock leaning against the walls of the gallery. Stripped of its primary function, that of indicating the passing of time, the wooden clock leaves no room for doubt: it represents a moment that is frozen in time. All the other sculptures shown in the exhibition look like broken parts, like fallen or folded fragments of this clock- for example the long chain, that hangs from the ceiling. It is made from diverse metal circles and could be the bust mechanism of the ticker.

The sculptures seem to respond to the laws of gravity: they are in a state of free fall, but seem to have been captured just as they were about to collapse to the floor. The folds in the sculptures underline the idea of an interruption in the time-space by identifying the moment of change, like a sign of the ageing process. The fall and the fold are both typical elements of Katja Strunz` work and closely linked to the fact, that material is subject to temporal decay.

Born in 1970 in Ottweiler, Germany, Katja Strunz lives and works in Berlin.

Her work can be currently seen at Muzeum Sztuki in Lodz, Poland, where she realized the exhibition design for the retrospective show “Afterimages of Life: Wladyslaw Strzeminski and rights for art”.

Further works are currently shown at the Centre Pompidou in Paris in the exhibition “elles@centrepompidou. artistes femmes dans les collections du musee national d`art moderne” as well as in the show ”Never the same River (Possible Futures, Probable Past)” at the Camden Arts Centre in London.

[1] TIBET, D. / CURRENT 93; "All the Stars Are Dead Now" in Thunder Perfect Mind

[2] BENJAMIN, W., The Origin of German Tragic Drama.

« Si les plis du temps cessaient de s’accumuler et de se superposer. »[1]

La galerie Almine Rech est heureuse d’annoncer la première exposition personnelle de l’artiste allemande Katja Strunz à Bruxelles.

Les œuvres de Strunz portent les marques d’un vécu, d’un passé qui se traduit par l’usage de matériaux réutilisés ou recyclés. Dans certaines de ses pièces - qu’elle qualifie de « fragments construits » - ces éléments anciens, fragments trouvés, extirpés se couplent avec des éléments actuels industriels ou artisanaux qu’elle conçoit. Nourri par sa propre archéologie de la modernité, son travail se constitue dans le présent comme un étonnant et beau film en devenir en proposant une temporalité où futur, présent et passé font intensément appel l’un à l’autre.

« L’origine est un tourbillon dans le fleuve du devenir »[2], disait le philosophe Walther Benjamin. Dans ce sens, l’œuvre de Strunz recherche le présent de ce qui a déjà été.

Lorsque l’artiste dispose ses œuvres pour une exposition, rien n’est laissé au hasard : elles communiquent les unes avec les autres. En déclinant des nuances de temps et d’espace, les sculptures de Strunz interagissent et semblent capturer un moment. Comme l’indique le titre de l’exposition, « Tick-Tock, Crick-Clock », il s’agit d’un instant tiré de la progression infinie d'un mouvement donné.

La pièce centrale de l’exposition, une grande horloge en bois faite à la main, l’indique clairement, il s’agit d’un moment, d’un temps arrêté.  Dénuée de sa fonction propre, celle d’indiquer le temps qui passe, l’horloge peut ici indiquer un moment futur, passé, ou même présent.

Toutes autres les sculptures de l'exposition ressemblent aux parties cassées, comme les fragments tombés ou pliés de cette horloge. Par exemple, la longue chaîne accrochée au plafond est faite de divers cercles métalliques et qui pourraient en représenter le mécanisme défaillant.

Les œuvres de Strunz semblent répondre à la loi de la pesanteur et donnent une impression de mouvement : elles sont en pleine chute mais semblent avoir été capturées juste avant qu’elles ne s’écroulent sur le sol. Quant aux « plis » des sculptures, ils soulignent la notion d’interruption dans l’espace-temps en marquant le moment de l’altération, du passé, comme une empreinte de vieillissement.

Ces deux types de mouvements dynamiques - la chute et le rabattement – éléments très représentatifs du travail de l’artiste, sont intimement liés au fait que les matériaux, les choses sont sujets à un processus de désintégration inévitable.

Née en 1970 à Ottweiler, en Allemagne, Katja Strunz vit et travaille à Berlin.

Son travail est actuellement exposé au Muzeum Sztuki à Lodz, en Pologne, où elle a réalisé la conception de l'exposition rétrospective “Afterimages of Life: Wladyslaw Strzeminski and rights for art”. Certaines de ses œuvres récentes sont également exposées au Centre Pompidou à Paris pour l'exposition "elles@centrepompidou, artistes femmes dans les collections du musée national d’art moderne" ainsi qu’à l’exposition « Never the same River (Possible Futures, Probable Past)”  au Camden Arts Centre à Londres.

[1] TIBET, B. / CURRENT 93, « All Stars Are Dead » in  Thunder Perfect Mind

[2] Walter Benjamin, L’Origine du drame allemand, Paris, Flammarion, 1985, pp.43-44.

“If times were not folding and falling over each other” [1]

De galerij Almine Rech kondigt u met trots de eerste individuele tentoonstelling van de Duitse kunstenares Katja Strunz in Brussel aan.

Strunz haar werken dragen de sporen van een ervaring, van een verleden dat vertaald wordt via de applicatie van hergebruikte of gerecycleerde materialen. Bij bepaalde objecten – door de kunstenares beschreven als “geconstrueerde fragmenten” – worden de oude elementen, gevonden en weggenomen fragmenten, gekoppeld aan door haar ontworpen nieuwe industriële of handgemaakte elementen. Gevoed door haar eigen archeologie van de moderniteit, plaatst haar werk zich in het heden als een verbazingwekkende en mooie film in wording. In de door de kunstenares voorgestelde temporaliteit doen toekomst, heden en verleden op intense wijze beroep op elkaar.

De filosoof Walter Benjamin zei: « De oorsprong is een draaikolk in de stroom van de toekomst »[2]. Op deze manier onderzoekt het werk van Strunz het heden van wat reeds voorbij is.

Aangezien de artieste haar werken in het kader van een tentoonstelling heeft opgesteld, werd er niets aan het toeval overgelaten: de werken communiceren met elkaar. Terwijl ze de nuances van de tijd en de ruimte verbuigen, ontstaat er een interactie tussen de beeldhouwwerken waarbij ze een bepaald moment lijken te vatten. Net zoals de titel van de tentoonstelling, “Tick-Tock, Crick-Clock”, aangeeft, gaat het om een moment onttrokken aan de oneindige vooruitgang van een gegeven beweging.

Het centrale werk van de tentoonstelling, een grote handgemaakte houten horloge, toont duidelijk dat het gaat om een moment, een tegengehouden tijd. Door haar haar normale functie te ontzeggen, kan de horloge hier zowel een toekomstig, als een moment uit het verleden, of zelfs heden, aanduiden.

De andere tentoongestelde sculpturen lijken gebroken objecten, zoals de gevallen of omgebogen fragmenten van deze horloge. Zo zou de lange ketting die vastgemaakt werd aan het plafond en bestaat uit verschillende metalen cirkels het bezwijkende mechanisme ervan kunnen representeren.

Strunz haar werken lijken een antwoord te geven op de wet van de zwaartekracht. Ze geven de indruk van een beweging: hoewel ze naar beneden vallen, worden ze weergegeven net alvorens op de grond ineen te storten. Ook de “plooien” van de sculpturen onderlijnen het idee van de onderbreking van de dimensies van de ruimte en de tijd. Als een teken van veroudering verwijzen ze naar het moment van de verandering, van het verleden.

Deze twee dynamische bewegingen – de val en de neerslag – die zeer representatief zijn voor het werk van de artieste, zijn sterk verbonden met het feit dat de materialen, de dingen, onderhevig zijn aan het onontkoombare desintegratieproces.

Katja Strunz werd geboren in 1970 te Ottweiler, in Duitsland. Ze werkt en woont in Berlijn.

Haar werk wordt momenteel tentoongesteld in het Sztuki museum te Lodz, in Polen, alwaar zij het concept van de retrospectieve “Afterimages of Life: Wladyslaw Strzeminski and rights for art” ontwierp. Enkele van haar recente werken worden eveneens tentoongesteld in het Centre Pompidou te Parijs in het kader van de expositie "elles@centrepompidou, artistes femmes dans les collections du musée national d’art moderne" en in het Camden Arts Centre in Londen voor de tentoonstelling « Never the same River (Possible Futures, Probable Past)”.

[1] “Indien de tijden zich niet zouden omsluiten en opeenhopen”, vrije vertaling van: TIBET, B. / CURRENT 93, « All Stars Are Dead » in  Thunder Perfect Mind

[2] Vrije vertaling van: Walter Benjamin, L’Origine du drame allemand, Paris, Flammarion, 1985, pp.43-44.